Historia Parafii

   Pniewnik położony jest na dawnym szlaku handlowym wiodącym z Mazowsza na Ruś i Litwę. Dziś jest niewielką, liczącą ok. 80 domostw wsią. Leży na pograniczu trzech diecezji: warszawsko-praskiej, siedleckiej i drohiczyńskiej. Sąsiednia parafia w Czerwonce Liwskiej należy już do diecezji siedleckiej, a siedziba gminy – Korytnica – do diecezji drohiczyńskiej.

   Do parafii należy 1640 mieszkańców w 20 wioskach.

   Kościół parafialny znajduje się w centrum wsi, przy trasie ze Stanisławowa do Węgrowa. Jest to już czwarta świątynia w dziejach Pniewnika, o którym pierwsze wzmianki pochodzą już z roku 1414 r.

   Parafię erygował biskup płocki, Paweł Giżycki, w 1447 roku z części parafii Liw. Stało się to dzięki staraniom Ks. Macieja Alberta z Różana, kanonika płockiego.

   Pierwszy drewniany kościół, fundacji Macieja Alberta z Różana, przetrwał do 1754 r. i zniszczony został przez pożar. W 1759 r. ks. Grzegorz Smoliński, kanonik płocki i kolator pniewnicki, zbudował drugą drewnianą świątynię, która przetrwała do 1911 r. Konsekrował ją Bp Franciszek Remigiusz Zambrzycki, sufragan kijowski, dnia 23 września 1789 roku. Ponieważ z czasem okazała się ona zbyt mała jak na potrzeby parafii, postanowiono zbudować większą i murowaną. Podjął to wyzwanie Ks. Józef Jaśkiewicz. Fundamenty pod kościół, według projektu architekta Ludwika Panczakiewicza z Warszawy, założono w dzień Św. Augustyna, 28 sierpnia 1909 roku. Mimo licznych trudności budowę ukończono w ciągu trzech lat. Nową świątynię poświęcił, 20 października 1912 roku, Ks. kanonik Antoni Zagańczyk, proboszcz z Kobyłki, a konsekrował Kardynał Aleksander Kakowski dnia 21 maja 1914 roku. Kościół był trzynawowy, w stylu gotyku nadwiślańskiego, z dwiema zakrystiami i wieżą wysoką na 100 łokci, przykrytą miedzią. Wokół świątyni wzniesiono kamienny parkan z kapliczkami różańcowymi. Parafia cieszyła się nową świątynią zaledwie rok - podczas I wojny światowej, 9 sierpnia 1915 r. wojska rosyjskie wysadziły ją w powietrze.
   Zrozpaczeni mieszkańcy, którzy nie zdążyli nawet spłacić długów zaciągniętych na dokończenie budowy kościoła, stanęli przed wielkim wyzwaniem. Po sześciu latach od tragedii rozpoczęli budowę obecnego kościoła. Najpierw zbudowali cegielnię, która produkowała potrzebny materiał. Drewno na budowę pochodziło z darowizn parafian i kwesty przeprowadzonej w pobliskich parafiach. Budowę rozpoczął ks. Józef Potaski. Kolejny proboszcz, Ks. Julian Budziszewski, położył sklepienie i posadzkę, otynkował, ufundował ołtarz główny i przygotował świątynię do konsekracji, której dokonał Bp Stanisław Gall, dnia 26 czerwca 1927 roku. Wieża została zbudowana do wysokości kalenicy dachu nad nawą główną; dopiero w 1978 roku Ks. prał. Feliks Bogusz doprowadził budowę do końca.

   Wspomniany ks. Bogusz był proboszczem w Pniewniku blisko 40 lat (1946-1983).

Adres:
Pniewnik 43
07-120 Korytnica